lunes, 25 de mayo de 2009

Se quixese... (Poema Galego II)

Y aquí va el segundo poema que tenía compuesto desde hacía un tiempo. También en gallego, por supuesto. Tengo varios fragmentos de muchos amagos de poemas, pero ocurre que muchos me dan como cierta vergüenza ajena por lo especial de su contenido. De hecho, algunos si los publico será con modificaciones. Por ejemplo, si un poema se llamase Oda a los granos de pús lo pasaría a llamar Oda a los granos de pús B o Oda a los granos de pús reventados, o algo así. Era una broma. Bueno, no sé; me lo pensaré. El caso es que aquí va otro poema, el cual, es otro claro ejemplo de un recurso muy usado por mí, y que se ve reflejado en parte en el anterior poema: el uso del condicional al inicio de cada verso. Aún así, espero que os agrade, aunque he de avisar que es un trozo bastante normal; nada del otro mundo.


Because the best films only exist in our imagintaion & dreams. For seeing them it's necessary awake them from the bottom of our hearts.


Se quixera ve-lo Sol
iría ata a túa casa,
encendería a luz do cuarto
e fitaría para a túa cara.


Se quixese ver Estrelas,
iría ata a casa dela
abriría a súa lacena,
xantaría a súa merenda
e de almorzo, magdalenas,
¡Qué brilantes son seus ollos!
¡Qué ricas son súas pernas!


Se quixera ver Planetas,
iría ata o teu lar,
e ollaría a túa testa
cómo fai ao rotar.


Se quixese ver Eclipses,
miraríame nun espello,
porque tapando o meu ollar
está sempre o teu de esguello.


Pero aínda así con todo,
se te quixera namorar,
nadaría de aquí á Lúa,
pra non verte chorar,
apretar ben o sorriso
de xeo, mel e sal,
que nos dedica o astro frío
xusto antes de xogar,
e así sexas feliz
e así me mires leda,
porque non hai cousa no mundo,
que de tal maneira me encha.


Por Marcos Pantani

sábado, 23 de mayo de 2009

Morrer amando (Poema galego I)

Al final pude encontrar mis amagos de poema entre un libro prestado que felizmente por todos los motivos se ha devuelto hoy a su propietario. Entre sus páginas se ubicaban los folios garabateados entre los que pude apreciar mis obras, de las cuales dejo una pequeña muestra. Quizá, es de las más largas, debido a lo difícil que me resulta la composición de los mismos. Son muchas cosas las que trabajar en un poema, y no solo la rima, por eso en algunos casos puede que no haya una cohesión suficiente entre cada estrofa, además de que entre cada una de ellas la estructura es diferente, debido a las diferentes medidas silábicas. Lo que sí atestiguo es el hecho, y que seguro se notará, de ir sacando rimas con un ritmo un tanto martilleante y acelerado, semejando seguir una excesiva clásica corriente de recurrir a la rimas asonante y consontante casi en cada verso. A pesar de esto, lo que sí está claro es que han nacido en mis manos y que a medida que publique, me motivación crecerá para terminar llevando a cabo obras mucho más trabajadas. Espero que guste.


Eu quixérame bañar,
na túa dulzura, na túa maxia
e non volver apreciar,
nunca máis esta inquedanza.


E quen fora man de santo
bicarche os pés e axeonllarme
e pedir ou rogarlle a Deus,
desexar non quererte tanto.


Sen ti non podo ter,
nin sangue na testa
nos brazos e pernas,
nin penso que eu teña
todo o que un home ten.


Dame aire, non respiro
teño fame, quero bicos
dame apertas, teño frío
falta algo, está contigo.


Se non puidera ver
gustaría ser tatexo,
para non equivocarme
ao pasares ti moi preto,
e dicirche o que sinto
anxo meu, do meu peito
síntoo moito, é instinto
non che falo, non te vexo.


Estar só non é bonito
falto de amor, sí me sinto
xa me chega o viño tinto
pra olvidar o teu retiro.


Todo canto teño, todo canto afogo
nin queimar libros sei, no lume novo.


Por Marcos Pantani

 
Powered by Blogger